Numèro mascat

Pizzamix, supererós nacionau e decorat de la legion d'onor, z-èra de se repausar dins sa residença segondari, quand son telefonet sonèt.
Romeièt un pauc, per ce que voliá pas èsser deranjat anuèit, mas descrochèt. Quo-èra un numèro mascat.

« Aló ?! ce diguèt amé le telefonet, un pauc enervat.
» Aló Pizzamix, ce respondèt una votz modifiada. Rendetz-vos aqueste ser, davant la gara, z-avèm de las chausas de reglar.
» E si vole pas ?
» Si voles pas, Pizzamix, quo sirà ton error la mai granda... Per ce que destrurrai tota ta chadena de pizzariá ! Mohahaha !
» Ò miladieu ! Non ! Mas quau sètz ?!
» Moahaha, z-o descobriràs tositòst... A totara moahaha ! E mèna ton floret ! »

E la persona misteriosa copèt la comunicacion.

« Mon floret ? Per de que vòl que menèsse mon floret ? E coma sap que coneisse l'escrima ?! Tant de questions... Veirèm ben aqueste ser, de tot biais Pizzamix jamai fuguèt batut ! »

Le ser Pizzamix z-èra vès la gara. I aviá pas n'arma. E puèi, d'un còp d'un sol, una ombra apareissèt coma venguda d'enluòc. Pizzamix espièt l'ombra, per essaiar de veire quau z-èra, mas un lum l'esclarèt. Quo-èra...

« Supermix ??!! ce credèt Pizzamix de suspresa. Coma quo-es possible !? Mon companhon de totjorn, te pensave mòrt !
» Non Pizzamix ! ce respondèt Supermix. En realitat... »

Mas Supermix aguèt pas le temps de chabar sa frasa per ce que dins un fracàs tarrible, le grand, l'unic Megamix descendèt daus ciaus.

« Moahahaha, Supermix, Pizzamix, quo-èra iu au telefonet ! se trufèt Megamix. Tremblatz davant mon megapoder ! La vòstra ora z-es venguda !
» Non Megamix ! Quo-es pas possible ! Te pensavèm mòrts ! Credèton ensem de suspresa Supermix e Pizzamix.
» Non Pizzamix e Supermix ! En realitat... »

E d'un còp, cliffhanger.